In twee avonden las ik het boek Opgeruimd! van Marie Kondo uit, eind 2015. Afgelopen weekend mocht ik het tweede deel, wat net is uitgekomen, lenen van mijn moeder. Ik heb er van gesmuld. Wat een heerlijke boeken zijn dit. Mocht je nog niets van Marie Kondo gelezen hebben… doen!
Marie Kondo is een Japanse vrouw die vanaf haar 15e obsessief bezig is met opruimen. Inmiddels heeft ze twee assistenten en geeft ze over de hele wereld clinics in de kunst van het opruimen. Haar eerste boek staat vol anekdotes, haar tweede boek is meer een praktische handleiding. Wat vind ik haar leuk! De passie en blijdschap spat van de pagina’s af.
Er zijn enkele redenen waarom ik haar werk zo geweldig vind. Ten eerste is haar aanpak het tegenovergestelde van wat ik mijn hele leven heb gehoord; je zoekt uit wat je wilt houden (in plaats van dat je focust op wat weg moet). Het tweede wat me zo aanspreekt is dat ze zegt dat je je spullen moet selecteren op het feit of ze je blij maken of niet. Geniaal. Ik zou willen dat ik dat had bedacht. Opruimen is nog steeds een vermoeiend klusje, maar op deze manier maakt het je echt blij. Het mooiste is dat wanneer je klaar bent, je jezelf omringt door dingen die je blij maken.
Natuurlijk is er op het wereldwijde web ook kritiek op de Konmarie methode. Vaak is dat gericht op de manier waarop Marie Kondo spullen behandeld alsof ze een ziel hebben (Animisme). Stiekem vind ik dat juist schattig. Bovendien zit er vaak nog een kern van waarheid in. Zij vindt het zielig om je sokken in paren als bolletjes te bewaren, omdat ze al zo hard moeten werken als ze een hele dag om je voeten zitten. In de kast moeten ze kunnen uitrusten, in plaats van uitgerekt op een bolletje te worden gedraaid. Het medelijden kan ik aardig relativeren, maar ik kan me wel voorstellen dat het elastiek veel langer mee gaat wanneer je je sokken opvouwt. Ook kan ik zelf veel gemakkelijker afscheid van emotioneel dierbare spullen nemen, wanneer ik ze (niet letterlijk maar in mijn hoofd) bedank voor wat ze voor me gedaan hebben. Dat iets emotionele waarde heeft, wil niet zeggen dat je het je hele leven moet bewaren.
Na Opgeruimd! heb ik mijn volledige kledingkast aangepakt. Ik heb zakken vol kleding die me niet meer blij maakte naar de Geefwinkel gebracht. Soms was ik bang teveel weg te gooien, maar zelfs nu, een paar maanden later, heb ik nog niets gemist. Het geeft zo’n heerlijk opgeruimd gevoel. Elke morgen dat ik mijn kledingkast open doe word ik blij. De kleding die hangt heeft voldoende ruimte, de kleding in de lades is keurig opgevouwen. Nu ik Spark Joy uit heb, is het misschien tijd de rest van mijn huis aan te pakken… Is jouw huis ook toe aan een opruimmarathon (of opruimfestival, volgens Marie Kondo)?
