Ja, dit is dus de post waarin ik schrijf over mijn meest inspirerende boeken van maart. Ik zou er van mezelf heel braaf drie moeten kiezen, net zoals ik de afgelopen maanden heb gedaan. Drie zijn er precies genoeg om wat variatie te hebben maar niet zoveel dat je je tijd beter kunt besteden aan het lezen van een boek in plaats van aan deze blogpost (of misschien wel, dat neem ik je dan ook niet kwalijk). Afgelopen maand heb ik zoveel bijzondere boeken gelezen, die allemaal op hun eigen manier een belangrijke boodschap hadden… hoe kan ik daar nu drie uit kiezen? Ik denk dus dat ik voor een keer een uitzondering moet maken. Voel je vooral niet bezwaard om na de derde te stoppen met lezen, mensen zijn nu eenmaal gewoontedieren. Bovendien heeft de vierde een beetje een beangstigende titel…
Hierbij mijn meest inspirerende boeken van maart:
The Night Circus – Erin Morgenstern
Nederlandse Titel: Het Nachtcircus
Goodreads | Foto van Bol
Het nachtcircus verschijnt plotseling, ineens staat het er. Overdag lijkt het verlaten, tegen zonsondergang begint er zich een rij te vormen voor de ingang en zodra de zon eenmaal onder is bevindt je je in een wereld van ongekende grandeur. Elke zwart-wit gestreepte tent verbergt zijn eigen geheimen: er zijn acrobaten die zonder vangnet hun kunsten vertonen, er is een tent waarin je door weelderige ijstuinen wandelt en er is een illusionist die kunsten vertoont die je verbeelding te boven gaan. Waar het circus voor bezoekers vooral een magische wereld is, is het voor Marco en Celia het strijdtoneel waarin ze een eeuwenoude vete tussen hun mentoren moeten uitvechten.
Dit boek haalde me terug naar de magie die ik voelde toen ik Harry Potter voor het eerst las. Doordat het prachtig omschreven is, heb je regelmatig het gevoel dat je er zelf bent. Dat je onderdeel bent van die magisch onbekende wereld. In mijn hoofd ontwierp ik tenten met dingen die ik altijd al eens mee had willen maken. Een tent was mijn absolute favoriet; de geurenbibliotheek. Al zo vaak heb ik daar over gedroomd, dat je situaties, plaatsen en momenten kunt vangen in geuren. En dat je dan een flesje open kunt trekken om te ruiken zodat dat je je weer even waant op die plek.
There may be decisions to make, and surprises in store. Life takes us to unexpected places sometimes. The future is never set in stone, remember that. – A fortune teller in The Night Circus
Salt to the Sea – Ruta Sepetys
Nederlandse Titel: Zout van de Zee
Goodreads | Bol
Dit boek speelt zich af wanneer het einde van de tweede wereldoorlog nadert. In Pruisen, een regio tussen Duitsland en Litouwen die zo vaak van eigenaar is gewisseld dat ik de tel kwijt ben, zochten duizenden vluchtelingen de mogelijkheid over het water Duitsland in te komen. In Salt to the Sea volg je een groepje jongeren die hun afkomst opzij zetten om elkaar en zichzelf te helpen overleven. Hun enige hoop is het bereiken van een schip dat ze naar Duitsland zal brengen. Wat ze niet weten is dat dat schip daar nooit aan zal komen, het ligt tot op heden op de bodem van de Oostzee. Hoewel het boek historische fictie is, zijn de gebeurtenissen wel degelijk echt gebeurd. Het schip, de Wilhelm Gustloff, werd op 30 januari 1945 getorpedeerd door een Russische onderzeeër. Deze gebeurtenis lijkt bijna vergeten, terwijl er naar schatting bijna 6 keer zoveel slachtoffers zijn gevallen als bij de ramp met de Titanic.
Ik lees vrij regelmatig historische fictie, waarvan een groot deel gaat over de tweede wereldoorlog. Dit was echter een boek dat gebeurtenissen beschreef waarover ik nog niet eerder had gelezen. Ik vond het bijzonder indrukwekkend daar meer over te weten te komen. Daarnaast doet Ruta Sepetys iets met woorden waardoor je het niet leest maar beleefd. Ik zat regelmatig met een brok in mijn keel of was tot tranen geroerd. Het voelde alsof ik er bij was, alsof ik samen met die jongeren een strijdt voorde op leven en dood. Een strijdt waarbij je onvoorstelbaar veel geluk moet hebben om te overleven en waarbij je machteloos moet toekijken hoe het ongeluk anderen verslindt. Niemand zou dit mee moeten maken. Het breekt mijn hart dat dit tot op de dag van vandaag nog steeds gebeurd…
De Zevensprong – Tonke Dragt
Goodreads | Foto van Bol
Geheimen, profetieën, samenzweerders en schatten. Je volgt Frans van der Steg, leerkracht op de basisschool, in zijn zoektocht naar de oplossing van een eeuwenoude profetie. Al tijden vertelt hij zijn klas grote verhalen over zijn verzonnen alter ego Frans de Rode. Wanneer er op een stormachtige avond een brief op zijn deurmat verschijnt, twijfelt hij of er een nieuw avontuur op hem zit te wachten of dat de kinderen een grap met hem uithalen.
De Zevensprong is een kinderboek, en was een van mijn favorieten toen ik nog jong was (ik ben nog steeds hartstikke jong, maar je snapt wat ik bedoel). Ik had iets met ‘zeven’, maar na dit boek was het mijn lievelingsgetal. Het zou mij zeker te weten leiden naar mijn eigen mysterie. Het boek zat vol geheime boodschappen en puzzels. Iets wat me nog steeds trekt in boeken. Ik vond het bijzonder mooi dat dit boek ook de volwassen mij nog aansprak. Soms kun je iets geweldig vinden als kind en vraag je je later af waarom. Tonke Dragt weet diepte in het boek te brengen die ook volwassenen nog steeds aanspreekt. Ik vond het genieten om dit boek nogmaals te lezen.
Er is geen Vrouw die Deugt – Arthur Schopenhauer
Oorspronkelijke titel: Parerga und Paralipomena (Duits)
Goodreads | Foto van Bol
Er is geen Vrouw die Deugt is een verzameling essays geschreven door de Duitse filosoof Arthur Schopenhauer. Bij het lezen van de titel was ik uiteraard pertinent tegen dit boek. Er zijn een hele hoop vrouwen die niet deugen, maar je moet niet overdrijven. Op aandringen van mijn oom heb ik er toch mijn tanden in gezet, en ik heb er zeker geen spijt van. De eerste twee essays gaan over vrouwen, maar daarna schrijft Schopenhauer nog veel meer interessants. Onderwerpen als verveling, waarnemen, godsdienst en zingeving komen aan bod. De teksten zijn pittig, het is duidelijk geen romannetje. Het is een boek dat je beetje bij beetje moet lezen, steeds een essay waarbij je de tijd neemt om er over na te denken.
Op de middelbare school heb ik een of twee jaar Filosofie gevolgd. Ik vond het een heerlijk vak, maar zodra het eenmaal klaar was heb ik er weinig meer mee gedaan. Door het lezen van deze verzameling filosofische werken ontdekte ik dat ik hier meer van wil. Ik kan me goed voorstellen dat mensen er niets mee hebben, maar voor mij voelt het denken over denken zo logisch dat ik me er thuis bij voel. Het liefst wilde ik passages onderstrepen en er aantekeningen bij maken, maar gezien ik dit boek geleend had heb ik me ingehouden. Ik ga hem zeker zelf aanschaffen. Het bied ruimschoots gedachtenvoer en discussieonderwerpen voor de vrijdagmiddagborrel.
Deathnote – Tsugumi Ohba & Takeshi Obata
Goodreads | Bol
Ik besloot een poos geleden dat ik misschien weer eens een stripboek moest proberen. Verder dan de Donald Duck en Suske en Wiske was ik nooit gekomen. Stripboeken had ik een beetje aan de kant geschoven, ik vond ze kinderachtig en ik had ze veel te snel uit. Toch hoorde ik er steeds weer mensen over praten, dus besloot ik dat het tijd was nog een poging te wagen. Ik kocht een stripboek en een manga (Japanse strip die je van rechts naar links leest) en de manga Deathnote was een duidelijke hit. Light Yagami is een student in Tokio die zijn leven uitstekend op de rit heeft. Dat verandert echter compleet zodra hij een deathnote vindt. Dit is een notitieboek dat door een verveelde Shinigami god op aarde is achter gelaten om wat chaos te creëren. Wanneer er een naam in dit notitieboek wordt geschreven, zal die persoon overlijden. Dit geeft Light de mogelijkheid om de wereld te verlossen van al zijn kwaad. Criminelen vallen bij bosjes dood neer, wat eerder een klopjacht tot gevolg heeft dan de roem waar Light op hoopte.
Wat is goed en kwaad? Wanneer verdiend iemand het om te sterven? Mag je beslissen over andermans leven? Deze ethische discussies voeren we al een mensheid lang en ze blijven even actueel. Terwijl ik dit boek aan het lezen was, vroeg een vriend mij wat ik zou doen als ik een deathnote zou vinden. Zou ik de drang hebben de wereld te verbeteren? Of zou ik het boekje verstoppen en nooit meer aanraken? Of zou ik misschien gebruiken om persoonlijke vetes uit te vechten. Ik ben blij dat ik niet kan en hoef te kiezen voor (of tegen) het leven van mensen om me heen. Ik zou veel te bang zijn verkeerde keuzes te maken. Toch blijft het in mijn gedachten, wat zou ik doen en wat drijft mij dan? Deathnote heeft ervoor gezorgd dat ik mijn mening over strips en mangas heb aangepast: dit was zeker niet mijn laatste.
Dit boek ontdekte ik per toeval toen ik een lange tijd geleden aan het rondneuzen was in Donner Rotterdam. Het was gewoon een willekeurig boek dat ik van de plank pakte om eens door te bladeren. Zowel ‘brieven’ als ‘geheimen’ zijn twee woorden die direct mijn aandacht trekken. Toen ik zag waar het boek echt over ging, was ik verkocht.
