Ik kan me nog tijden herinneren dat ik bang was voor nieuwe dingen en ze liever vermeed. Dat is nog niet eens zo heel lang geleden. Als een echte boer at ik niet wat ik niet kende en ik was heel vaak nerveus als ik iets moest doen wat ik nog nooit gedaan had. Het toppunt was altijd de vakantie. Wanneer ik vroeger met mijn ouders op vakantie ging was ik altijd een paar dagen ziek. Misschien gedeeltelijk doordat ik wagenziek was, maar vooral ook door de spanning. Ik maakte me druk of het onderweg wel goed zou gaan, ik maakte me druk of we het wel zouden kunnen vinden en of de eindbestemming wel was zoals ik die in mijn hoofd had. En dat terwijl ik er niet eens verantwoordelijk voor was. Doomscenario’s vochten om een plekje voor mijn netvlies, ik had er genoeg.
Inmiddels denk ik er anders over; nieuwe dingen zijn verschrikkelijk leuk. Ik denk niet dat die omslag plotseling kwam of dat er een moment is aan te wijzen waarop dat veranderde, het is een proces van een aantal jaar geweest. Nu ik terug kijk op de afgelopen anderhalf / twee jaar, heb ik een hoop dingen gedaan die ik nog nooit eerder gedaan heb. Soms waren die nog steeds ontzettend spannend, maar ik deed ze wel.
Over een aantal van deze dingen schreef ik eerder al een post, bijvoorbeeld over de zangles die ik nam, de strandrit te paard, het zwemmen met een schildpad, en het afronden van mijn Post-HBO opleiding coachen met paarden. Ook over mijn eerste NaNoWriMo overwinning, onze verloving en over de eerste keer in mijn leven dat mijn kledingkast er netjes uitziet. Laatst schreef ik nog over mijn motorrijles perikelen en over de eerste keer dat ik het aandurfde in een boek te schrijven.
Daarnaast ben ik voor het eerst (en hopelijk ook het laatst) getrouwd met de liefde van mijn leven, heb ik een les Burlesque dansen gevolgd met mijn vriendinnen tijdens mijn vrijgezellenfeestje, heb ik mijn eerste paardrijwedstrijd overleefd, heb ik een introductiecursus tot de filosofie gevolgd, ben ik mee gegaan met een vriendin naar een les Aiki Budo, ben ik voor het eerst gaan airsoften, heb ik met een echt vuurwapen mogen schieten op de schietvereniging, heb ik een workshop coaching aan volwassenen gegeven en ik heb een aantal visagie opdrachten gedaan voor fotograven en modellen die ik (nog) niet goed kende. Dat zijn een hele hoop eerste keren.
Ik ben ontzettend trots op mezelf, als ik dit lijstje zo zie. Het is waarschijnlijk nog niet eens alles. Hoewel nieuwe dingen vroeger een bron van stress waren, besef ik nu dat die dingen het leven juist zo leuk maken. Ze zorgen voor herinneringen die ik de rest van mijn leven bij me draag. Voor verhalen die ik kan vertellen op verjaardagen, voor momenten die ik met dierbaren heb gedeeld en ontdekkingen over mezelf die ik nooit meer kwijtraak.
Meer dan eens heb ik ontdekt dat ik meer kan dan ik vooraf had gedacht. De angst en terughoudendheid maken steeds vaker plaats voor enthousiasme en nieuwsgierigheid, waar ik me veel fijner bij voel. Die nieuwe dingen, die smaken naar meer! Gelukkig is er nog zoveel dat ik nog nooit heb gedaan, voorlopig ben ik nog niet uit ontdekt!
De titel is een quote van Pippi Langkous / Astrid Lindgren.
Foto 1 is genomen door Eline Kentie.
