Hoe vaak krijg jij tegenwoordig nog handgeschreven brieven? Ik kan me de laatste keer niet eens herinneren. Kaartjes nog wel, maar brieven heb ik al in geen tijden meer gezien. Echte liefdesbrieven heb ik, denk ik, ook nooit gehad. Al heeft een aantal van mijn voormalige vriendjes wel handgeschreven boodschappen doorgegeven. Alles wat ik daarvan nog heb zit in een grote doos op zolder.

Als ik aan echte liefdesbrieven denk, denk ik aan een uitwisseling tussen twee geliefden die zich ver van elkaar bevinden. Gescheiden door oorlog of een oceaan. Of misschien een verboden liefde, waarbij brieven de enige manier zijn om elkaar te zeggen wat echt belangrijk is. Handgeschreven of met een typemachine getypt. Voorzien van een vleugje parfum, een bloem of een authentieke foto. Wat lijkt het me heerlijk om een stapel brieven te hebben om doorheen te bladeren en in te snuffelen. Liefdesbrieven hebben iets dromerigs en ze zijn vreselijk romantisch natuurlijk. De liefde moet wel diep zitten voor een man zich aan liefdesbrieven waagt, denk ik dan. En hoe bijzonder moet het zijn om na jaren, of zelfs decennia, die brieven weer terug te lezen. Opzoek naar herinneringen. Woorden die hun kracht niet verloren hebben in de loop der tijd.

Er zijn vele films gemaakt en boeken geschreven met liefdesbrieven als thema, zoals bijvoorbeeld The Longes Ride en Dear John van Nikolas Sparks, en Where Rainbows End van Cecilia Ahern. Ik kan daarin verdrinken. Dan wil ik ook zo’n verre, onbereikbare liefde. Maar zodra die film dan afgelopen is, ben ik toch ook wel blij dat mijn grote liefde gewoon naast me zit.

Bron foto’s: 1, 2, 3.

Ja, deze spullen heb ik echt (niet?) nodig in mijn leven!

1. Ink Calender door Oscar Diaz De papieren agenda is aardig op z’n retour door alle smartphones die onze afspraken feilloos synchroniseren. Maar deze papieren agenda is fantastisch. Door de capillaire werking van de inkt op het papier verschijnen de dagen in fel roze inkt, in hetzelfde tempo als ze verstrijken. Ik wil hem! Helaas is het een kunstobject en dus niet te koop. Ook is het natuurlijk wel een beetje de vraag of je de inkt nog van je muren kunt poetsen als de maand voorbij is.
2. Daniel Wellington Horloge Een maand geleden heb ik besloten dat ik er stijlvoller uit moet zien. Ik moet een beetje aan mijn ‘eerste indruk’ werken. Dit horloge zou die zeker ten goede komen. Het is alleen zo jammer dat ik horloges zo rot vind zitten. Het gaat een beetje hetzelfde als met gezond eten en afvallen; de eerst week dat ik hem heb, draag ik hem waarschijnlijk fanatiek dag en nacht, maar na twee weken durf ik toe te geven dat ik me zonder horloge veel fijner voel. Het zou me een hoop geld schelen als ik me dat voor het kopen besef.
3. F*ck feelings van Michael en Sarah Bennett Ik heb echt een nieuw zelfhulpboek nodig. Je weet wel, die post over persoonlijke ontwikkeling. Meneer en dochter Bennett bewerend dat dit het laatste zelfhulpboek is dat je nodig hebt, want dit boek helpt je wél realistische doelen te stellen. Dat belooft wat. Maar ach, de magie zit hem in het dromen. Ik wil helemaal niet realistisch zijn. En buiten dat zou ik het uitermate vervelend vinden als dit het laatste zelfhulpboek is dat ik nodig heb. Wat moet ik dan nog met mijn leven?
4. Caramel apples Deze delicatesse heeft iets jeugdigs, romantisch en sprookjesachtig. Als klein meisje was ik op schoolreisje naar Duinrell, waar ik mijn eerste karamel appel ooit at. Vanaf dat moment ben ik verpest. Ik moet een karamel appel hebben als ik er ergens een tegen kom. Balen alleen dat ik ze bijna nooit ergens tegen kom. En dat je dertien lijkt als je er een eet.
5. Instax printer Dat ik fan ben van foto’s maken weet je vast al. Dat ik ooit eens instagram foto’s heb uitgeprint, heb je misschien hier gelezen. Die Instax printer is echt iets voor mij. Hoeveel plezier zou ik daarvan kunnen hebben? Al mijn prachtige foto’s direct geprint! Dan kun je ze ook echt vasthouden. Maar dan, als ik klaar ben met ze vast te houden? Waar laat ik ze? Inpakken in een plakboek klinkt natuurlijk als een uitstekend idee, als je niet wist dat ik alle foto’s van de afgelopen 12 jaar nog steeds moet inplakken.
6. Ocean Whale Print van Deer Art Shop Deze plaat moet ik aan de muur. Ik ben verliefd. Ten eerste omdat het een aquarel schilderij is, ten tweede omdat de kleuren perfect zijn bij mijn interieur en ten derde, daarom! Kijk zelf dan! Hij is alleen een beetje duur. Eigenlijk belachelijk voor gewoon een printje, want het is echt geen origineel. Zou ik hem niet gewoon beter zelf kunnen printen?
7. Resist Intensive Repair Cream van Paula’s Choice De bruiloft zit er aan te komen. Als ik nog wat van mijn gezichtshuid wil maken, moet ik daar nu mee beginnen. Het liefst zou ik er helemaal flawless uitzien. Geen rode vlekjes, plekjes en puistjes. Maar je zal net zien, heb ik mijn uiterste best gedaan dure crèmes te smeren, word ik de dag voor mijn bruiloft vier keer door een mug gestoken in mijn gezicht. Daar kan geen creme meer iets aan doen.
8. Geurkaars Bibliotheque van Byredo In wist niet wat me overkwam toen ik ontdekte dat er zowaar een geurkaars bestaat die naar boeken ruikt. Wauw. Die wil ik dus. Het enige waar ik bang voor ben, is dat het eigenlijk helemaal niet lekker ruikt. Ik snuif altijd even de geur op, of het nu een nieuw of oud boek is. Maar om daar continu in te zitten, is dat niet een beetje teveel van het goede? Er is natuurlijk maar één manier om daar achter te komen. Geen probleem… ik leg er wel even vijftig euro voor neer. Om even te ruiken gewoon. Of niet…
9. Geurkaars Feu de Bois van Diptyque Van deze geurkaars hoef ik me niet af te vragen of de geur wel lekker is, ik wéét gewoon dat ik die geweldig moet vinden. Hij zou moeten ruiken naar een knapperend kampvuur. Warm en knus in de winter, romantisch in de zomer. Helaas ben ik nu ook een beetje gaan twijfelen over geurkaarsen. De lucht die van de kaarsen af komt zou schadelijk zijn. Een geurkaars is geweldig, maar niet als ik mezelf er langzaam mee vergiftig.
10. Pastel Highlighters Want alles ziet er beter uit als het met een pastel highlighter gehighlight is. Zeker wel. Ik zou hem echt overal voor kunnen gebruiken. Alleen niet in mijn leesboeken, want daar kleur ik liever niet in. En ook niet in mijn travelers notebook, want daarin schrijf ik met vulpen. Dat wordt een grote bende. Misschien in mijn werkdocumenten die ik gekopieerd heb? Maar eerlijk, daar kijk ik nooit meer in. Dan blijven alleen de boodschappenlijstjes over…

De eerste keer dat ik bij Urban Outfitters kwam was in Antwerpen. Ik had eigenlijk geen idee wat voor winkel het was, maar blijkbaar trok het me voldoende om even binnen te kijken. Stiekem ben ik nu verliefd. De kleding interesseert met niet zoveel, maar wat hebben ze fantastische spullen. Precies de dingen die ik leuk vind. Ze verkopen spulletjes voor in huis, maar verder vooral gekke en hippe gebruiksvoorwerpen, boeken en wat make-up.

Ik houd wel van gekke spulletjes, interessante boekjes of anders-dan-anders sieraden. De instax camera’s spotte ik daar voor het eerst en van die koelkastmagneten die lijken op een polaroid frame. Nu wil ik ze! Ook check ik altijd even welke boekjes ze daar hebben liggen. Vaak zijn dit boeken die je niet bij de normale boekhandel vindt. Ze zijn gek, anders, Engelstalig vaak en regelmatig erg grappig.

Een nadeel van Urban Outfitters is dat ze best prijzig zijn. Wat ik vaak doe, niet doorvertellen, is vooral kijken en niet kopen. Ik schrijf op wat ik graag wil hebben en bestel het ergens anders. Eigenlijk weer zonde, want ik wil ze best sponsoren. Het is een winkel waar ik op ontdekkingstocht kan, ik zou hem niet willen missen. Ik word blij van al die nutteloze kleine dingen die ik vaak gewoon wil (moet!) hebben. De volgende keer toch maar wat kopen daar.

Bron foto.

In de afgelopen jaren heb ik een imposante fotoverzameling opgebouwd. Al die foto’s staan netjes digitaal op mijn laptop en een harde schijf. Wat doe ik er mee? Niet zoveel eigenlijk… herken je dat? Vroeger moest je twee weken wachten voor je foto’s ontwikkeld waren bij de fotozaak, maar dan had je ook wat. Iets tastbaars. Misschien is het weer zo’n goede-oude-tijd-cliché, maar ik vond het wel wat hebben. Die digitale foto’s geven toch niet helemaal hetzelfde gevoel.

Ik besloot wat foto’s van de afgelopen maanden af te drukken op foto papier en er zelf polaroid achtige formaten van te snijden. Ik werd er direct helemaal blij van. Ik kon de foto’s ineens oppakken. Ik kon zelfs foto’s van de foto’s maken (je weet niet wat je mist!).

Ik vroeg mezelf direct af waarom ik dit niet eerder had bedacht. Zoveel werk is het niet, en het resultaat vond ik geweldig. De foto’s heb ik vervolgens ergens in geplakt, maar je kunt er natuurlijk nog veel meer dingen mee doen. Schrijf er een motiverende tekst op en geef hem aan iemand, upgrade je ingepakte kado met een foto van jou en je vriendin, plak ze in je agenda (mits die nog van papier is) of hang ze op de koelkast. Instant happyness!

Ken je dat..? Dan zie je iets in de winkel wat je erg aanspreekt. Je twijfelt echter; ‘Heb ik het wel nodig?’, ‘Waar moet ik het kwijt?’, ‘Draag ik het wel?’, ‘Vindt vriendje het wel leuk?’ Dat soort dingen. Je probeert voor het eerst eens verstandig te zijn en besluit het niet te kopen. Yes, wat ben je trots!

Maar dan begint het eigenlijk pas. Want de dagen daarna betrap je jezelf erop dat je er toch steeds aan zit te denken. Het zou toch eigenlijk wel leuk zijn als je het toch zou hebben. En voor de prijs hoefde je het ook niet te laten. Waarom heb je het eigenlijk niet direct gekocht? Hoewel je je beslissing een paar dagen geleden al genomen had, denk je er nu toch anders over. Je wilt het toch!

Dan rijdt je dus opnieuw naar de winkel, om daar een leeg schap aan te treffen. Shit, shit, shit! Op dat moment kun je jezelf wel voor je kop slaan, dat je het een paar dagen geleden niet direct had meegenomen. Nu is het uitverkocht en zal je je leven lang afvragen hoe het was geweest als je niet zo lang had getwijfeld. Je bent natuurlijk niet voor één gat te vangen, dus besluit je opzoek te gaan naar andere winkels waar ze het product ook verkopen. Het lijkt erop dat hoe meer moeite het je kost om het te vinden, des te meer je toch echt zeker weet dat je het wilt hebben. Nu!

Dit overkwam mij pas. Maar ik heb hem, mijn mand van staaldraad! Waarschijnlijk heb ik meer geld uitgegeven aan benzine, opzoek naar een filiaal waar hij nog te krijgen was, maar ik ben zó blij dat ik hem nu te pakken heb! Misschien nog wel blijer dan wanneer ik hem direct de eerste keer had gekocht. Maar het is een les, de volgende keer; ‘bij twijfel gewoon doen’.

Op tv, in de winkels, in boeken, overal dragen vrouwen sexy nachtkleding. Ik wil dat ook wel. Simpel denk je; je loopt de Hunkemöller binnen, koopt een prachtig zwart kanten negligé (rood kan volgens vriend alleen bij vrouwen met een getinte huidskleur) en trekt het aan voor je je bed in duikt.

Zoiets dus:

Bron: hunkemöller.nl

Geloof me, ik heb het echt geprobeerd! Het werkt alleen niet… Na een paar minuten in bed zit dat ding net onder je oksels, kun je net zo goed niets aan doen. Draai je in je slaap wat ongelukkig, zit het kledingstuk in het positieve geval volledig gedraaid waardoor je geen adem meer kunt halen, en in het negatieve geval breken de bandjes af. Daarnaast zien veel van die stofjes er prachtig uit, maar in de praktijk schuren of jeuken ze. Arg! Vergeet ook niet dat het onwijs koud is als je ‘s ochtends uit bed stapt en je hebt zo’n kanterig ding aan.

Een alternatief, dat heerlijke slaapt, is natuurlijk de vertrouwde pyjama. Echter, sexy zijn ze vaak niet (lees: nooit). Tot op heden heb ik nog geen nachtkleding gevonden dat én comfortabel is én sexy. Ik zou het graag aan mijn kledingkast toevoegen!

Beschikken over nachtkleding waarin ik lekker kan slapen en me sexy voel? 

Been there, done that!
Unfortunately not (yet)
That will never happen!

Misschien ben ik zelfs wel verslaafd. Eigenlijk kan me dat niets schelen, want Pinterest is zó leuk. Het helpt als ik niet kan slapen, motiveert me te gaan sporten, inspireert me allerlei dingen voor in huis zelf te maken en laat me kennis maken met de hipste fashion accessoires die (helaas) alleen in Amerika te verkrijgen zijn. Pinterest is fijn!

Op dit moment heb ik 28 borden en 2321 pins. Dat aantal kan morgen alweer anders zijn natuurlijk. Mijn favorite categorieën zijn toch wel Huisdecoratie, Citaten, Doe-het-zelf, Eten en drinken, Bruiloften en Damesmode. Je begrijpt dat ik mijn bruiloft inmiddels tot in de puntje heb gepland en dat ik zo’n 35 huizen kan inrichten met de inspiratie die ik heb verzameld. Daarnaast is Pinterest ideaal voor het bijhouden van wensenlijstjes en tips die je anders nooit meer zou kunnen vinden wanneer je ze daadwerkelijk nodig hebt.

Bron: pinterest.com

Van pins bekijken kan ik echt zitten genieten. Het zijn niet alleen gewoon plaatjes, maar ik heb er ook echt een gevoel bij. Voor ultieme happiness zocht op borden met de titel ‘happythings’ en vond ik deze, deze en deze met plaatjes die mij erg blij maken! Ik zou alleen al een blog kunnen vullen over alles wat ik op Pinterest tegenkom… maar dat doe ik niet. Je kunt me natuurlijk wel volgen op Pinterest. Maar pas op, het is besmettelijk!

Pinned yourself happy?
Been there, done that!
Unfortunately not (yet)
That will never happen!